Het is al weer bijna een half jaar geleden dat we drie weken door Zweden hebben getoerd. Na mijn avontuur op de Kungsleden van twee jaar daarvoor leek het me een goed idee om Marie-José ook kennis te laten maken met dit mooie land.
En ga je naar Zweden, dan moet je eigenlijk ook een bezoek brengen aan het noordelijke deel van het land. (Zweeds) Lapland is mijns inziens namelijk met niets anders in de rest van Europa te vergelijken. De onaangetaste wildernis, de enorme uitgestrektheid en het ‘alleen-op-de-wereld’-gevoel komen in mij op, als ik aan Noord-Zweden terugdenk.
Het plan was om min of meer in één ruk naar het noorden te rijden en dan vervolgens weer langzaam af te zakken naar het zuiden. Op deze manier hoopten we net iets langer aangename temperaturen te ervaren, dan wanneer we het andersom zouden doen.
Maar de afstand naar Noord-Zweden is groot, zo’n 2500 kilometer. Na twee hele dagen rijden, besloten we dan ook om het vanaf dat moment iets rustiger aan te doen. En zo maakten we op dag drie een tussenstop met een mooie wandeling in het nationale park Skuleskogen. Dit park ligt aan de oostkust in de regio Hoge Kust, dat trots kan zijn op de hoogste kustlijn ter wereld namelijk 286 meter boven zeeniveau en daar komt elk jaar zelfs nog 8 milimeter bij.
En na een bezoek aan een soort openluchtmuseum met van die typische, Zweedse rode huisjes (voormalige arbeiderswoningen) passeerden we op dag vier dan eindelijk de poolcirkel.
En ja, zeg je poolcirkel, dan denk je natuurlijk aan het noorderlicht. Eind augustus is nog behoorlijk vroeg om de Aurora Borealis te zien en de app op mijn telefoon was ook niet heel positief, maar desondanks vielen we op die eerste avond boven de poolcirkel gelijk met onze neus flink in de boter. Spectaculair was het zeker en we hadden ons geen betere start van onze reis kunnen wensen.
Zoals gezegd hebben we daarna de koers naar het zuiden verlegd om weer richting huis op aan te gaan. In die resterende 2½ week hebben we een geweldige reis ervaren. Waar Marie-José de eerste dagen nog wat moest wennen aan het schijnbaar eentonige landschap van sparren, heuvels, water en nog (veel) meer sparren, begon ook zij al snel de overweldigende schoonheid van dit landschap in te zien. En het ‘wild kamperen’ went ook heel erg snel, als je vaak alleen of slechts met enkele anderen op de mooiste plekjes wat tijd mag doorbrengen. Hieronder een aantal foto’s die volgens mij een goede indruk geven van wat wij die vakantie verder nog allemaal gezien hebben.
Allereerst heb ik nog even alleen een uitstapje gemaakt naar de top van de iconische berg Skierfe in het nationale park Sarek. Tijdens mijn Kungsleden-trip had ik daar geen tijd voor willen maken, dus ik was superblij, dat ik nu alsnog de gelegenheid daarvoor had.
En dit was het uitzicht vanaf de top van Skierfe op de Laitaure delta.
Op een zekere morgen tijdens het hardlopen zag ik een flinke groep kraanvogels in een weiland lopen foerageren. Na het ontbijt zijn we zo snel mogelijk teruggegaan en gelukkig waren ze er nog. Deze foto waarbij een deel van de groep gezelschap kreeg van een paar wilde zwanen sprong er voor mij uit.
En zoals gezegd, kom je eigenlijk vanzelf op schitterende locaties om de nacht door te brengen. Zo stonden we een avond aan een meer, waar ook flink wat elandenpoep te vinden was. Helaas hebben we toen en ook de rest van de vakantie geen eland gezien, maar gelukkig maakte de zonsondergang die avond alles goed.
Als je een paar weken door Zweden rondrijdt, begrijp je waarom ze daar zoveel elektriciteit uit water opwekken. Letterlijk overal zijn meren, (snelstromende) rivieren en watervallen. Hier een kleine selectie.
De traditionele onderkomens van de Sami zijn eigenlijk ook niet te missen. Een absolute aanrader is tevens het museum in Jokkmokk, dat je alles vertelt en laat zien over de Sami en hun leefomgeving van vroeger en nu.
Op een gegeven moment hebben we tegen de Noorse grens ook een stuk over een hoogvlakte gereden. Een totaal andere indruk dan de bossen en meren, maar zeker niet minder indrukwekkend. Vooral als het hard waait, kan het er flink spoken, zoals ik destijds ook ervaren had op de Kungsleden.
Soms moet je een klein stukje omrijden voor iets speciaals en het kerkje hieronder is daar een goed voorbeeld van. Een sprookjesachtige ligging aan het water en van binnen ziet het er even lieflijk uit als van buiten.
Eén ochtend begon behoorlijk mistig. Nou gaat menig fotografenhart wat sneller kloppen bij mistige omstandigheden en bij mij is dat al niet anders. Zeker als de mist langzaam oplost, zie je al rijdend langs het water de ene na de andere prachtige scene voor je verschijnen. Je begrijpt dat ik die ochtend vaak de auto langs de kant van de weg heb gezet om foto’s te maken.
Houten huizen zijn natuurlijk ook synoniem aan Zweden. Vaak rood, maar ook andere kleuren komen regelmatig voorbij. En zo af en toe is er helemaal geen verf gebruikt, wat dan weer zorgt voor een mooie en aansprekende verwering van het hout.
We hebben deze reis helaas dus geen eland gezien. En ook beren zijn we (gelukkig?) tijdens onze wandelingen niet tegengekomen. Rendieren daarentegen hebben we wel regelmatig gezien. En ja, soms is het ook echt oppassen geblazen tijdens het rijden, want ze lopen gewoon in hun eentje of in een kudde over de weg.
Tegen het einde van de vakantie stonden we met de camper wederom een keer helemaal alleen ergens aan een meer. Die middag en avond werden we nogmaals getrakteerd op twee fantastische natuurfenomenen. Eerst was daar ’s middags een regenboog, feller dan ik ooit heb gezien.
En ’s avonds was er wederom spectaculair noorderlicht te zien. Volgens de app op mijn telefoon zaten we al veel te zuidelijk daarvoor en hadden we 0% kans om ook maar iets te zien. Dus ik was blij dat ik ’s avonds nog even uit het raampje keek of er misschien toch niet toevallig...
Zweden, ik houd van je!
Comentários