Cornwall & Devon (dag 1-5)

We dachten altijd dat het een flinke voorbereiding zou vergen om met onze hond naar Groot-Brittanië te reizen. Maar toen ik vorig jaar daadwerkelijk het internet op ging, om uit te vinden door welke hoepels Timo en wij zouden moeten springen, bleek het allemaal heel erg mee te vallen. Naast de normale inentingen en vaccinaties was er alleen één tot vijf dagen voor aankomst in het Verenigd Koninkrijk een tablet tegen lintwormen verplicht.

Ook de treinreis door de tunnel was een fluitje van een cent. Na 35 minuten stonden we dan ook met z’n drietjes aan de andere kant van het Kanaal. En omdat we bij het uitzoeken van onze bestemmingen meestal op zoek zijn naar een land/regio waar het op dat moment zo rond de 20 graden is, leek Zuid-Engeland ons een mooi doel. Cornwall en Devon here we come!

We hadden natuurlijk in een ruk naar Devon kunnen rijden om daar aan een ronde door het zuidwesten te beginnen, maar we geven er de voorkeur aan om het rustig aan te doen en onderweg naar Devon ook al wat andere mooie stukjes Engeland te bezoeken.

Vanaf Folkestone is daar als eerste het stadje Rye met een charmant middeleeuws centrum, leuke oude vakwerkhuizen en geplaveide straatjes.

Na een korte wandeling rijden we door naar de ‘Zeven Zussen’ een van de mooiste delen van de kust met de bekende witte krijtrotsen. Het is zondagmiddag, mooi weer en dus behoorlijk druk, maar dat mag de pret niet drukken. Het uitzicht vanaf de kant met enkele kustwachthuisjes is fantastisch.

Aan het einde van de middag vervolgen we onze reis om te overnachten aan de kust bij Newhaven. ’s Avonds is er een aardige zonsondergang en dat geeft mij mooi de gelegenheid om mijn nieuwe Kase-filters eens uit de tas te halen en wat te gaan experimenteren met lange sluitertijden.

De volgende dag is het niet ver meer naar Brighton. Een wandeling over de boulevard met uitzicht op de beroemde, iconische pier mag natuurlijk niet ontbreken. Overigens zijn we de pier zelf niet op geweest, want dat is letterlijk en figuurlijk één grote kermis en niet echt aan ons besteed.

Na Brighton was het tijd om toch even wat kilometers weg te tikken. De eerstvolgende stop was op het schiereiland van Portland, waar we dan ook de nacht hebben doorgebracht. ’s Avonds maakte ik nog onderstaande foto van Fortuneswell, omdat ik al die verschillende rijtjes huizen bij elkaar een mooi grafische geheel vond en het avondlicht was ook niet verkeerd trouwens.

Op de ochtend van de derde dag rijden we eerst een klein stukje terug naar het oosten, omdat ik graag de fotogenieke Durdle Door vast wil leggen. Deze natuurlijke boog van steen blijkt ook bij de Engelsen behoorlijk populair en op het strand zitten dan ook flink wat mensen van het uitzicht te genieten. Niet echt het plaatje dat ik in gedachten had, maar gelukkig doet Photoshop goed z’n best en lijkt het uiteindelijk alsof ik daar als enige op het strand rondliep.

Vlakbij Durdle Door ligt Lulworth Cove, een bijna perfect rond baaitje dat zo op een ansichtkaart geplakt kan worden. Ik heb mijn groothoeklens in de auto op de parkeerplaats laten liggen, maar gelukkig lukt het me net om met 16mm (APS-C) de hele baai op de foto te zetten.

Vervolgens zijn we doorgereden naar Dartmoor National Park. Ik wist niet goed wat ik kon verwachten, maar het is mooi, heel mooi. Het deed me een beetje denken aan Zweeds Lapland. Kale heuvels, sublieme vergezichten en een straffe wind. Helaas kwam de regen die middag met bakken uit de lucht, waardoor we genoodzaakt waren om onze wandel- en fotografieplannen door te schuiven naar de volgende dag. Gelukkig hield de regen het aan het einde van de middag voor gezien en kon ik in en rond onze slaapplaats Princetown toch nog even de camera z’n werk laten doen.

De dag erna was weer droog en dus konden we alsnog onze plannen ten uitvoer brengen. Als eerste was daar Wistman’s Wood, een klein bosje met eikenbomen, maar wat een beauty. De boomstammen en takken hebben de meest bizarre vormen en door het klimaat in deze regio groeit er volop mos op de bomen zelf en op de rotsblokken eronder, een fenomenaal gezicht. Een foto van dergelijke bomen smeekt om een flinke hoeveelheid mist om het geheel echt ‘spooky’ te maken, maar ook zonder mist was heel bijzonder om daar rond te lopen.

Daarna zijn we nog even verder teruggereden om de twee bruggetjes bij Postbridge te fotograferen. Ook mooie plaatjes, maar voor mij toch lang niet zo indrukwekkend als de bomen van die ochtend.

Na de lunch hebben we onze weg vervolgd door het prachtige landschap in deze regio. Weilanden omheind met hagen en afgewisseld met af en toe een bosje, veel Engelser wordt het niet.

Elk moment dat we ook maar even de doorgaande weg verlaten, rijden we gelijk op de ‘witte weggetjes’ zoals die vroeger op een Michelin-landkaart ingetekend waren. Eén rijbaan met vaak links en rechts hoge hagen, bomen of muurtjes en af en toe een uitwijkhaven voor als een tegenligger ons tegemoet komt. Geweldig om doorheen te rijden, maar ook wel opletten als je dergelijke onoverzichtelijke bochten nadert en je ook nog aan de verkeerde kant in de auto zit.

Deze vijfde dag sluiten we af met een bezoekje aan het oude, charmante vissersdorpje Polperro. Mooie cottages liggen als het ware om het centraal gelegen haventje gedrapeerd.

We zijn hier pas vijf dagen, maar weten nu al dat deze trip door Groot-Brittanië dan wel onze eerste, maar zeker niet onze laatste is.